Het vertrouwen in de overheid is volgens de meeste statistieken bijzonder hoog in Nederland. Om te toetsen of dat vertrouwen niet misplaatst is, moeten we onze overheid actief blijven controleren. In een tijd dat er vele malen meer persvoorlichters dan journalisten zijn, moeten wij niet verwachten dat wat wij in krant of journaal lezen, ook kritisch is gecontroleerd, of aan vragen onderworpen.
En dan hebben we het nog niet over de wetgeving die niet de kranten haalt. Het is van groot belang dat het bredere publiek ook op de hoogte is van minder bekende, doch dubieuze wetgeving die buiten het publieke debat doorgedrukt is, of die doorgedrukt dreigt te worden, met soms vergaande gevolgen voor de samenleving. Hier besteden wij aandacht aan enkele (recente) voorbeelden!

Landelijk verplicht Digitaal Opkopers Register (DOR).

Landelijke verplichting voor alle winkels die tweedehands goederen inkopen van burgers, om persoonsgegevens van de verkoper en alle informatie rondom de verkochte artikelen in een centrale database te registreren. Volgens het team achter het DOR is het een stap in de richting van volledige centrale controle op alle transacties met betrekking tot tweedehands goederen.

Pandhuiswet 2014

Een zeer dubieus tot stand gekomen wet, die in feite een einde maakte aan het vuistpand voor kleine bedragen en het bestaansrecht van vele pandjeshuizen. Vuistpand is een lening met een roerend goed als onderpand. Wordt de lening niet tijdig terugbetaald, dan vervalt het recht op terugkoop, maar is er geen schuld die blijft achtervolgen, zoals het geval is bij regulier consumptief krediet.
Ondanks waarschuwingen vanuit de branche, zijn sinds invoering in 2014 juist de kwetsbaren, die de wet claimde te beschermen, aangewezen op riskanter consumptief krediet of illegale loansharks.